علی بن ابراهیم قمی(ره) از فقهاء و محدثان و مفسران شیعه در عصر غیبت صغری است. علی بن ابراهیم و پدرش ابراهیم بن هاشم بن اسحاق علوم و احادیث اهل بیت علیهم السلام را از کوفه به قم و ری و سایر شهرهای ایران منتقل کرده و در نشر فرهنگ شیعه نقش به سزایی داشتند.
در اهمیت و شأن علی بن ابراهیم همین بس که کتاب کافی که قدیمیترین و متقنترین کتاب حدیثی شیعه است مرهون و مدیون روایات علی بن ابراهیم بوده و بیش از نصف روایات کافی از علی بن ابراهیم است و در واقع مهمترین استاد مرحوم کلینی است.
کتاب مسند علی بن ابراهیم طبق ترتیب کتاب کافی تنظیم شده و روایات علی بن ابراهیم غیر از روایاتی که در تفسیرش نقل کرده هر کدام در ذیل باب مخصوص به آن نقل شده است و عنوان کتاب «مسند» است یعنی مجموعه احادیث یک راوی، چه احادیثی که از پیامبر (صلی ﷲ علیه و علی آله) و یا از یکی دیگر از معصومین علیهم السلام نقل شده است.
از جمله ویژگیهای این کتاب آن که در احادیثی که در آنها عطف سند بوده یا احادیثی که بر یکدیگر تعلیق شده بودند همه اینها تفکیک شده و در باب مخصوص خود ذکر شدهاند. مؤلف کتاب تعلیقات زیادی در شرح و سند و متن این روایات داشته و فقه الحدیث روایات را ذکر کرده، اما متأسفانه این تعلیقات در چاپخانه حذف و مفقود گردیده و کتاب بدون حواشی و تعلیقات چاپ شده است.
